pełnoziarniste

czternastego października, gdy najszybszy wiatr na świecie zawładnął trójmiastem, ja oraz mój wierny towarzysz wyruszyłyśmy nad sopockie morze, niestety zdjęciami mymi zawładnęło mega ziarno, pozwolę sobie upowszechnić choć jedno jako hołd dla pozostałych fot ogarniętych diabelską mocą iso i słabej umiejętności naciągania kliszy w katastroficznych warunkach

brakuje mi tylko odpowiednika w postaci liter paru

i mam bo razem najfajniejszy tim stanowimy :)

,,Poległe drzewa''

jestem ołówkiem

z kawałka drewna

ręką człowieka struganym

drzewem co kiedyś stało

legło wiatrem smagane

przyszły wichury

i z wielkiej góry

z nieba mnie mego wygnały

padłam na ziemię

z ziemi mnie fale

cieniem w odmęt porwały

pień mój raz jeden

na brzeg się dostał

ląd to nieznany

Bóg się zlitował

rzekł tedy - powstań!

i wstałam z morskiej piany

a potem tlenem grafitu brzemię

Pan mi przedłożył w ofierze

więc póty żyję

dopóki wnętrza

znowu mi jaki wicher

nie skryje

dał mi Bóg kartkę

zaczynem szczęścia

pozwolił na niej

mi bywać

niby jak w ziemi

w kartce korzenie

tam spoczywają pragnienia

a autorką Violetta Kwiatkowska powszechnie znana jako 'ciocia' towarzysz mój :)